Tamara gaat weer in werkkleding achter haar raam staan en speurt de straat af. Er komt een paar keer een mogelijke klant voorbij die met een hoofdbeweging om de prijs vraagt. Om ze af te wimpelen heft ze beide handen tegelijk op, om aan te geven dat 100 haar prijs is en doet ze er voor de zekerheid nog een keer 50 bij. Dat doet ze inderdaad met opgetrokken wenkbrauwen doorlopen.
Ineens staat ze oog in oog met de twee mannen die in het café aan de bar zaten. Ze staan eigenlijk voor het raam van Iris, maar zien dat het gordijn daar dicht is en automatisch verschuift hun blik naar het raam ernaast. Tamara probeert niet geschrokken te kijken en hoopt dat ze haar niet herkennen. Ze beseft dat haar gevoel juist was. Deze mannen komen vast en zeker de enveloppe halen.
De boef die ze dacht te herkennen komt naar het raam van Tamara toe en ze kan niet anders dan het te openen. Met een geforceerde glimlach zegt ze gedag. Ze ziet in zijn ogen dat hij haar herkent. ‘Zooo’, zegt hij terwijl hij achter Tamara de kamer inkijkt. ‘Sorry ik kan je niet binnen laten want ik wacht op een vaste klant die elk moment kan komen’, zegt Tamara. ‘Oké’, zegt de boef. ‘Dat is geen probleem want ik kom eigenlijk voor je buurvrouw. Is ze bezet of is ze er niet?’ ‘Ze is bezet’, zegt Tamara. ‘Nog maar net, dus dat duurt nog wel een half uurtje denk ik.’ Als ze achter hem kijkt, ziet ze politieman Barend de hoek omkomen. ‘Oh shit’, denkt Tamara. ‘Hoe ga ik dit aanpakken?’ Ze wil niet dat deze mannen zien dat Barend bij haar naar binnengaat want ze kennen hem misschien van gezicht. Barend is door zijn houding bovendien voor elke boef herkenbaar als politieman, vooral door die lange leren jas van hem.
‘Ah, die Prittstift was vast voor je klantje hè?’ lacht de boef. ‘Wat moet je doen, z’n billen vastplakken?’ Tamara bedankt hem inwendig voor dat uitstekende excuus. ‘Hoe raad je het zo’, lacht ze met hem mee. Barend loopt hen discreet voorbij en ze negeert hem. Dan zegt ze tegen de mannen dat ze haar klant ziet aankomen terwijl ze in de tegengestelde richting kijkt om de aandacht nog meer van Barend af te leiden. De mannen vertrekken en Tamara kijkt gauw waar Barend is gebleven. Die is bij de hoek weer omgekeerd en loopt nu op haar af. Terwijl Tamara in de gaten houdt of de mannen hem niet naar binnen zien gaan, doet ze gauw de deur en het gordijn achter hem dicht. Ze verbeeldt zich dat ze één van de boeven zich nog ziet omdraaien, maar het is al te laat om zich daar druk over te maken. Nerveus vraagt ze zich af of Iris niet gelijk had toen ze vroeg of dit wel verstandig was.
‘Bedankt dat je zo snel gekomen bent Barend, ga zitten’, zegt Tamara terwijl ze op het bed wijst. Nadat hij zich ervan heeft verzekerd dat het bed schoon is, gaat hij zitten. Tamara klopt aan bij Iris en roept zacht: ‘Barend is er!’ Iris ziet bleek als ze de kamer binnenkomt. ‘Ik hoorde ze voor de deur staan net’, zegt ze tegen Tamara. ‘We hebben dus niet veel tijd als ze binnen een half uur terugkomen. En hoe doen we dat als ik het gordijn opendoe en geen klant uitlaat, terwijl ze staan te wachten?’ ‘Dat zien we straks wel’, zegt Tamara. ‘Eén probleem tegelijk.’ Barend kijkt hen vragend aan en Tamara kijkt op haar beurt vragend naar Iris. Aan jou de keus, zeggen haar ogen.
Tamara glimlacht haar bemoedigend toe, als Iris besluit het hele verhaal te vertellen. En dat doet ze zo snel mogelijk. Tamara laat vervolgens de foto’s zien die ze heeft gemaakt van de documenten in de enveloppe. Ze zien Barend wit wegtrekken zodra hij ze bekijkt. ‘Verdomme’, zegt hij hardop. Na even nagedacht te hebben zegt hij: ‘Iris je hebt de juiste keuze gemaakt en dit is wat we gaan doen. Ik ben zogenaamd jouw klant en vertrek straks dan ook via jouw deur. Laten we hopen dat ze mij niet kennen. Ik zal mijn kraag extra optrekken en naar de grond kijken als ik de deur uitga. Dat is niet heel gek in deze buurt, dus daar zal niemand raar van opkijken. Tamara, zodra zij naar binnen gaan bij Iris, wil ik dat je naar je overbuurvrouw gaat om de foto’s die ze heeft gemaakt direct naar mij door te appen. Hopelijk is ze het niet vergeten en had ze niet net een klant. Voor de zekerheid zal ik zelf om de hoek wachten en het raam in de gaten houden. Misschien kan ik ze zelf fotograferen, maar ik zal er in ieder geval voor zorgen dat ze worden gevolgd. Vanaf hier pakt de politie het op en ik beloof jullie dat het in orde komt. Deze rotzak is een uitzondering en we zullen hem te pakken krijgen.’ Tamara knikt goedkeurend en slaat haar arm beschermend om de schouders van Iris. ‘Ik zei je toch dat hij oké is’, zegt ze lachend.
Terwijl Barend een paar telefoontjes pleegt, gaat Tamara mee naar de kamer van Iris. Ze rolt wat heen en weer op het bed en scheurt een condoomverpakking open. In het condoom laat ze wat opgeklopte zeep lopen en rolt het geheel in een prop keukenpapier, waarna ze het in de prullenbak gooit. ‘Het ruikt hier niet alsof er net is gewipt’, zegt ze tegen Iris. ‘Nou ja dan moet je maar zeggen dat het een hele rustige en niet zwetende man was, mochten ze er een opmerking over maken.’
Barend komt de kamer binnen en zegt: ‘We moeten nog een minuut of 10 wachten om mijn collega’s de tijd te geven deze kant op te komen. Ik krijg een appje als ze er zijn. Aan beide kanten van de steeg zullen mijn mensen staan om ze op te wachten en te volgen, maar het is essentieel dat we weten hoe ze er uitzien, dus ik hoop dat het is gelukt met de foto’s. Tamara, ze weten dat jij een klant hebt, dus je kunt je niet laten zien. Kom pas weer tevoorschijn als de mannen weg zijn.’ Tamara knikt en verdwijnt naar haar kamer.
Ze hoort Barend en Iris nog enkele minuten een voor haar onverstaanbaar gesprek voeren en dan hoort ze de deur van Iris open en dichtgaan. Ze luistert ingespannen aan haar deur naar de badkamer. De badkamer ingaan durft ze niet. Nog geen minuut later wordt er op het raam van Iris geklopt. Tamara’s ademhaling versnelt. Zullen de mannen zien dat er met de enveloppe is geknoeid?
Plotseling gaat de deur naar de badkamer aan de kant van Iris open en een paar seconden later die van haar. Ze moet snel een stap achteruit zetten om te voorkomen dat ze de deur tegen haar gezicht krijgt. Tamara staat oog in oog met de man die eerder aan haar deur stond. Hij heeft de enveloppe in zijn hand. ‘Hai schat’, zegt hij. ‘Je dacht toch niet dat we gek zijn hè.’ Ze ziet Iris achter hem in de deuropening van haar kamer staan. Ze oogt verdrietig en verslagen. Tamara besluit open kaart te spelen. ‘Luister’, zegt ze. ‘Het enige wat ik wil is dat die klerelijer van een smeris gepakt wordt. Hij chanteert Iris met haar zoontje!’ De boef kijkt bedenkelijk achterom en nadat hij even stil is geweest, zegt hij tegen Iris: ‘Ik dacht dat je betaald kreeg voor deze klusjes. Dat hij je chanteerde, wist ik niet. Ik heb zelf een zoontje. Als iemand me daarmee zou chanteren is hij er geweest.’ Hij kijkt zijn maat aan en knikt naar hem. ‘Luister, we gaan het niet moeilijker maken dan het is. Jammer als we een contact bij de politie kwijtraken, maar er komt wel weer een ander. De papieren die we nu hebben, zijn precies wat we nodig hebben in deze zaak, dus wat ons betreft is het klaar. Maar die etterbak zal wel weer wat nieuws bedenken voor Iris. We zullen je helpen hem te pakken; als jullie ons nu helpen om ongezien weg te komen.’
Beide vrouwen gaan onmiddellijk akkoord want het belangrijkste is dat de foute politieman wordt gepakt. Tamara vertelt dat haar collega waarschijnlijk foto’s van hen heeft gemaakt en dat ze Barend heeft beloofd die aan hem door te appen. Ze zal hem zeggen dat het met de foto’s niet is gelukt. Ook vertelt ze dat politieagenten inmiddels aan twee kanten van de steeg op de uitkijk staan en hen zullen volgen. Direct krijgt ze een idee. Verderop in het straatje is een werkkamer met een trap helemaal naar de bovenste verdieping waarmee je op het dakterras kunt komen. Eenmaal op het terras zouden ze via de daken kunnen ontsnappen. Een stukje verderop is een binnentuin waar diverse woningen en een gangetje naar de straat op uitkomen. Weliswaar afgesloten met een hek, maar het is een optie om ongezien weg te komen. De mannen knikken. ‘Dat is goed genoeg. Ken je degene die werkt in die kamer?’ Tamara antwoordt bevestigend en biedt aan met hen mee te lopen.
‘Wat gaat er nu verder gebeuren en hoe houden we contact?’ vraagt Iris aan de mannen. ‘Zeg tegen die Barend dat we morgen via een advocaat contact met hem opnemen en bereid zijn te verklaren dat we informatie doorgespeeld hebben gekregen van die smeris. Voor de zaak van onze maten is dat voordelig. Voor die smeris niet. Zolang onze namen en gezichten maar buiten beeld blijven, dus maak niet de fout om die foto’s toch door te spelen’, zegt hij dreigend. ‘We komen wel weer een keer langs als alles rustig is.’ En dan op een vriendelijkere toon: ‘We helpen je. Het is een rotstreek om je te chanteren met je zoontje vanwege je werk.’ Iris knikt en besluit hen te vertrouwen. Tamara brengt ze naar de bewuste kamer waar de mannen aan de vrouw die er werkt 100 euro geven om hen naar boven te laten zodat ze via het dak kunnen verdwijnen.
Eenmaal terug in haar kamer zit ze met Iris op bed. Ze wachten tot Barend aan de deur komt om te vragen waar de foto’s en de mannen blijven. Dat gebeurt al gauw. Ze ziet achter hem een groep agenten in burger in lichte paniek door de steeg heen en weer lopen, onderwijl alle mannen op straat bekijkend. Tamara vertelt eerlijk wat er is gebeurd en dat ze heeft geholpen om de mannen te laten ontsnappen. Barend is woedend op Tamara, maar begrijpt ook dat Iris er niet mee geholpen zou zijn als ze het niet op deze manier hadden opgelost. ‘Ik zal het telefoontje morgen afwachten’, zegt hij. ‘En dan zien we wel hoe het verder loopt. Je kunt er wel van uitgaan dat het voor jou nu klaar is. Maurice gaat de bak in en we zorgen ervoor dat hij jou met rust laat.’ Hoewel Iris daar nog niet helemaal gerust over is, slaakt ze toch een zucht van verlichting.
Zodra Barend de deur uit is – na een strenge en bedenkelijke blik op Tamara te hebben gericht – zegt Tamara: ‘Kom op meid, wij zijn klaar voor vanavond. Laten we een borrel gaan halen.’ Ze ziet een groep mannen in roze tutu’s voorbij lopen en zegt: ‘Cor heeft weer plek aan de bar.’
Einde
Reacties Gesloten