Het is één van de fundamenten in ieders leven, een dak boven je hoofd. Zelfs als je geen waarde hecht aan luxe, heb je een plek nodig om op z’n minst veilig te kunnen slapen. Als je weet wat het is om dat niet te hebben, besef je dat wonen in een grote villa je niet per se gelukkiger maakt.
In ons rijke land zien we veel minder dakloze mensen dan in arme landen. Vorig jaar was ik met mijn dochter in Kolkata (India) waar we midden in de nacht aankwamen op de luchthaven en met een taxi naar ons hotel gingen. Direct buiten de hekken van de luchthaven zag ik overal mensen op straat slapen. Mensen met kleine kinderen. Mensen die een arm of been misten. Mensen die hun hele hebben en houwen in een enkele tas als hoofdkussen gebruikten. Vanuit de hotelkamer keken we van bovenaf uit op straat, waar op bijna elke geparkeerde auto iemand op het dak lag te slapen. Ondanks mijn eigen ervaring met het straatleven, was dit nieuw voor mij. Vooral de grootschaligheid en het ogenschijnlijke gemak waarmee de enorme armoede en ellende opgaan in het alledaagse leven, maakten grote indruk.
In onze stad slapen naar verhouding weinig mensen op straat, maar ze zijn er wel. Ik wil er meer over weten en ga ze opzoeken. Over het daklozenbestaan in Amsterdam zal ik op deze plek regelmatig verslag doen.
