“Ja tuurlijk”, zegt Tamara. “En nu even serieus graag.” “Ik bén serieus,” zegt Jan. Ondertussen doet hij de deur van de kast open waar de werksetjes hangen. “Ik kan zijn stemming niet goed peilen, dus ik weet niet wat je het beste aan kan trekken. Niet te streng, dus doe maar geen leer. Na wat er is gebeurd, ook maar niet te bloot want ik denk niet dat het seks is wat hij nodig heeft.” “Vertel eerst maar eens verder”, zegt Tamara. “Ik zoek zelf wel wat uit zodra ik enigszins weet wat ik kan verwachten op de kamer.” Jan vertelt verder. Volgens Fred heeft zijn vrouw op de bankafschriften gezien dat hij elke week een vast bedrag opneemt van de rekening. Ze vroeg hem vanmorgen om een verklaring tijdens het ontbijt. Fred zat even met z’n mond vol tanden en had, toen hij dit vertelde aan Jan, uitgeschreeuwd dat zijn vrouw zich nooit met de bankzaken had bemoeid en nooit eerder interesse had getoond in hoe en waaraan hij zijn geld uitgaf. Fred werkt hard en zijn vrouw komt niets tekort, zo weten ze dat allemaal in ’t privéhuis. Hij is een doodnormale en goede huisvader. Blijkbaar had zijn vrouw ineens de behoefte gevoeld om de bankafschriften te bekijken en gezien dat er wekelijks een bedrag van 250 euro werd opgenomen. Elke week weer opnieuw. Na met een flinke houw van haar mes de kop van haar gekookte eitje gehakt te hebben, had ze voldoende moed gevat om Fred te vragen wat hij wekelijks met die 250 euro doet. De bloemen die ze elke vrijdagmiddag krijgt zijn toch niet zó duur? Terwijl ze zout op haar eitje strooide, had ze hem vervolgens indringend aangekeken. Fred had zich geschaamd en werd langzaam rood. Al jaren komt hij elke week, meestal op donderdag, soms op vrijdag, hier in het privéhuis. Hij heeft een aantal vaste dames. Het liefst onder de 20 en gekleed in doorzichtige pastelkleurige lingerie met een beetje kant. Soms vindt hij een SM-spel wel spannend en vraagt hij om hoge zwarte laarzen en een strak leren jurkje, maar het hoeft voor hem allemaal niet zo heftig. Tamara ziet hem graag als klant want er is niets moeilijks aan deze man. Geen gekke fantasieën en altijd vriendelijk.
“Vertelde hij dat er allemaal bij, van dat ei en zo?” vraagt Tamara. “Interessante details”, zegt ze giechelend. “Op de een of andere manier had zijn vrouw iets gehoord in de wandelgangen van het winkelcentrum en heeft ze er dagen over lopen piekeren”, vertelt Jan verder. “Ze zei tegen Fred dat er wordt geroddeld over een paar mannen in het dorp die regelmatig bij een bepaald bordeel in de stad worden gezien en dat hij er één van is.” “Aha”, zegt Tamara. “En dat bordeel is dit bescheiden etablissement?” Ze heeft een glimlach om haar mond, terwijl ze zich de scène aan de ontbijttafel voor de geest probeert te halen. Ze vindt het sneu voor allebei, maar heeft er verder geen boodschap aan. Mensen maken er zelf een ingewikkeld gedoe van thuis en dat is niet haar schuld. Ze weet dat Fred het niet gemakkelijk heeft met zijn vrouw en dat zijn bezoekjes aan haar en haar collega’s de druk van de ketel halen. Daardoor kan hij normaal functioneren in zijn gezin. Jan zucht en zegt: “Schijnbaar is het daarna uit de hand gelopen. Zijn vrouw werd hysterisch en viel hem aan. Fred is met stoel en al achterover gevallen en bijna gestikt in de hap brood die hij nog steeds in zijn mond had. Het duurde daardoor even voordat hij kon opstaan. Toen hij overeind krabbelde, stond zijn vrouw klaar met het scherpe broodmes waarmee ze even tevoren zijn boterham had afgesneden. Toen hij zich wilde verweren, is dat mes in haar hals terecht gekomen. Ze bloedde dood terwijl ze hem verwijtend aankeek en hij spijt betuigde. Zo ongeveer heeft hij het verhaal in horten en stoten verteld. Daarna is hij weer gaan huilen en wilde verder niets meer zeggen. Alleen nog dat hij jou wilde zien.”
“Jezus, heb ik dat”, zegt Tamara. “Straks is het allemaal echt waar en zit ik met een moordenaar in die mooie kelder van jou. Zit hij niet helemaal onder het bloed trouwens?” Terwijl ze in de kast zoekt naar een eenvoudig zwart lingeriesetje en een niet al te sexy jurk, pakt Jan ergens een paar schoenen met hoge hakken vandaan en zegt dat het hem niet is opgevallen.
“Nou, dan ga ik maar eens kijken beneden wat de stand van zaken is.” Tamara loopt de hal in en trekt de deur naar wat ooit een normale kelder is geweest, open. “Ik zal ontbijt voor je maken”, fluistert Jan haar na. Ze wil eigenlijk antwoorden dat ze er graag een gekookt eitje bij wil, maar houdt zich nog net in.
Volgende week het laatste deel!
Reacties Gesloten